سوالم از یکان یکانِ شما عزیزانِ جان این است: آیا با شنیدن اسمِ "سازمان بازرسی کل کشور" صاف دست به سینه و مرتب می‌نشینید یا نه؟ حواستان هست یکی بیاید یقه‌تان را بگیرد بگوید چرا فلان کار رو کردی یا فلان کار رو نکردی؟

 

سیدابراهیم رئیسی در سال 73 رئیس سازمان شد، اما با توجه به سبقه‌ی سازمان، بازرسی‌ها و گزارش‌ها کمتر مورد اعتنا قرار می‌گرفت و برگشتن به نظام اداری صحیح و انجام کاری که طبق اصل 174 قانون اساسی (نظارت به تمام دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی کشور) به سازمان بازرسی سپرده شده بود، بسیار دشوار و پر دردسر بود. مثلا؟ مثلا در یک مورد هیات بازرسی سازمان برای بازرسی از وزارت بهداشت رفته بودند وزارت‌خونه، همین‌جا کنار پُل حافظ جمهوری، جلوی پاساژ علاءالدین، اول که راه نداده بودند، بعد که راه دادند هیچ همکاری نکرده بودند، بعد که با اصرار هیات بازرسی مواجه شدند، رئیس قسمت مربوطه حراست را صدا میزند که آقایان را راهنمایی کنید بیرون! از این‌ها اصرار که باباجان ما بازرس‌ایم از آنها هم انکار و خلاصه در نهایت کار به کتک‌کاری می‌کشد و بازرس را با کتک از وزارتخانه بیرون می‌کنند. فردای این ماجرا، رئیسی، وزیر را احضار می‌کند؛ وزیرِ وقت (اسمش را نبریم حالا) می‌آید و از رئیسی میخواهد که سرجدت آبروی ما را نبر، من بخشنامه می‌کنم از این به بعد هر بازرسی آمد توی وزارت بهداشت و تمام مراکز مرتبط، با سلام و صلوات کمال همکاری را با او داشته باشند!

 

خلاصه نه به این راحتی اما با تلاش‌های زیاد فرهنگی، فکری و فیزیکی! سازمان بازرسی توانست جایگاه خودش را پیدا کند و کم‌کم کار نظارت از امری تشریفاتی و کم اثر به رویه‌ای اثرگذار و دائمی تبدیل شود.

 

سازمان بازرسی در سالهای آخر مسئولیت رئیسی به جایی رسید که رئیس سازمان، گاهی به جلسات هیئت دولت دعوت می‌شد و گزارشی از نظارت بر دستگاه‌های دولت و مشکلات آنها می‌داد. مشهور است که در یکی از همین جلسات، بعد از گزارش رئیسی، وزیر وقت راه شاکی شد و گفت گزارش را قبول ندارم اما رئیس دولت اصلاحات، حق را به رئیسی داد و گفت اینها گزارش بیخود نمی‌دهند، شما برو این مسئله را اصلاح کن.

 

شاخصهای تحول مثبت در دوره رئیسی آنچنان بالا رفت که او معتقد بود حالا دیگر وقتش شده که با شهامت کارمان را نشان دهیم؛ برای همین هم رئیسی علاوه بر رفتن به جلسات دولت و شوراهای اداری استانها در سراسر کشور و بیان گزارشهای رو در رو، در 3 سال متوالی نمایشگاه «آسیب» را برگزار کرد و در هر سال بیش از 1500 نفر از مدیران از آن دیدن کردند. محمدرضا عارف (معاون اول وقت رئیس‌جمهور) و علی‌اکبر ناطق‌نوری (رئیس دفتر بازرسی رهبری) تنها دو نمونه از دهها مدیر ارشد وقت هستند که در نمایشگاه آسیب، دستخطهای جانداری در حمایت از فسادستیزی و عملکرد سازمان بازرسی به یادگار گذاشته‌اند.

 

رئیسی در پایان دوره ریاستش بر سازمان بازرسی، مجموعه‌ای نسبتاً کوچک و چابک را تحویل داد که بالاترین تعداد پرونده‌های موجود در مجتمع مبارزه با فساد اقتصادی یا در دادگستری‌ها، مربوط به بازرسی‌های این سازمان بود. پرونده‌های فساد 123 میلیاردی در بانک صادرات (فاضل خداد و مرتضی رفیقدوست)، کرباسچی، و شهرام جزایری از خبرسازترین پرونده‌هایی بود که سازمان بازرسی در دوره ریاست رئیسی، تخلفاتشان را کشف، و آنها را به زخم‌خورده‌های فسادستیزی رئیسی تبدیل کرد.